When life gives you lemons.. make lemonade!!

Καλησπέρα αγαπημένοι μου...

Μια μεγάλη περίοδος που η ζωή μου δίνει λεμόνια είναι η τελευταία.. και από που να το πιάσεις και από που να πιαστείς.. όλα ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά..
Ο Α. να πηγαινοέρχεται και όλα τα σημαντικά να συμβαίνουν πάντα όσο λείπει.. αλλά η δουλειά είναι δουλειά και το έχω μάθει αυτό εδώ και καιρό..
Εδώ και κάποιους μήνες πηγαινοέρχεται Βραζιλία και λόγω του ότι είμαστε και στην ίδια εταιρεία είμαι απόλυτα βέβαιη για το φόρτο εργασίας του.. αλλά βέβαια ο κόσμος (που πάντα δεν ξέρει τι σημαίνει να είσαι σε μια ξένη χώρα μόνος σου για μια συγκεκριμένη δουλειά .. γιατί οι Έλληνες δυστυχώς δεν είμαστε των μετακινήσεων..) "ζηλεύει".. Βρε δεν πήγε για διακοπές ο άνθρωπος, βρε δεν θα παέι στο μουντιάλ.. βρε την συγκεκριμένη περίοδο θα έδινε τα πάντα να ήταν εδώ..
Είναι πολύ ... αστείο ότι όταν λείπει τυχάινει να πρέπει μόνη μου να διεκπεραιώσω  τους οικογενειακους μας στόχους.. Ξέρω ακούγεται αλόκοτο αλλά που να σας τα εξηγώ .. η ιστορία ειναι μεγάλη και περιέχει πολλά λεμόνια.. που όμως δεν τα καταφέρνω πάντα να τα χρησιμοποιώ για λεμοναδά.. αν με καταλαβαίνετε!!!
Η απουσία μου πάντως από τις αναρτήσεις μου, με όλα αυτά είναι δικαιολογημένη (τουλάχιστον στο μυαλό μου)..
Οι φωτογραφήσεις έχουν μείνει λίγο πίσω και περιμένουν .. με πολλές ιδέες αλλά.. είπαμε ας όψεται..
Αλλά ίσως πρέπει ίσως να πάρω την απόφαση ότι όταν η ζώη δεν σου δίνει.. λεμόνια δεν μπορείς να κάνεις λεμονάδα.. Λειτουργεί αμφίδρομα λοιπόν! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκμεταλλευτείς αυτά που σου δίνει κάθε μέρα, να νιώσεις ευγνωμοσύνη για την περίοδο που διανύεις (γιατί είναι μοναδική) και να νιώσεις ευτυχισμένος με αυτά που έχεις τώρα γιάτι μόνο αυτά είναι σίγουρα..
Αυτά που εγώ έχω λοιπόν κάποιες φορές τα θεωρώ δεδομένα και ξεχνώ ότι όλα έχουν τα θετικά τους.. ακόμα και αυτά που δεν φαντάζουν ως τέτοια..
Είμαι έτοιμη να κάνω λεμονάδα λοιπόν.. εσείς?

Τα φώτα σας..

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες διανύουμε τις λεγόμενες μέρες ανασύνταξης..

Όλοι λίγο πολύ αυτές τις μέρες κάνουμε πλάνα οργάνωσης, αναδιοργάνωσης αλλά και όνειρα να μας φωτίσει αυτή η χρονιά να βρούμε το «σωστό» το δρόμο και να μη ξαναγγίξουμε γλυκό, να σηκωθούμε από τους καναπέδες και να κάνουμε λίγη γυμναστική αλλά και διάφορα άλλα.. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα κοίτα τι όμορφες λίστες και ημερολόγια βρήκα for free στο inbox μου σήμερα εδώ..

Τώρα που είπα γυμναστική… ας μοιραστώ το πόνο μου.. γιατί και εγώ πάλι φέτος ονειρεύομαι μια χρονιά με πολύ άσκηση… το  σκέφτομαι πολύ καιρό.. θέλω να γυμναστώ και όταν γυρίζω από τη δουλειά πεινάω.. μετά τρώω και καταλήγω να κάνω μπάνιο και φυσικά σε όλα αυτά δεν χωράει η γυμναστική..

Photo here

Η εναλλακτική μου είναι μια.. Αποφάσισα (ουκ ολίγες φορές) να σηκώνομαι νωρίτερα, να γυμνάζομαι και να φτιάχνω πρωινό.. Αυτό συνήθως το σκέφτομαι κάθε μεσημέρι (που ήδη έχω ξυπνήσει για τα καλά και μου φαίνεται ότι .. αύριο θα τα καταφέρω να τα κάνω όλα αυτά) και έρχεται το αύριο και πάλι πατάω το snooze στο ξυπνητήρι και έτσι κυλάνε οι μέρες… Παλιότερα είχα καταφέρει να εντάξω το γυμναστήριο στη ζωή μου και πραγματικά ήταν ότι πιο όμορφο έκανα τα απογεύματα, μου έδινε ζωντάνια και τώρα μου λείπει πολύ..

Αλήθεια εσείς πως έχετε εισάγει τη γυμναστική στη ζωή σας.. Πως καταφέρνετε να σηκώνεστε το πρωί με όρεξη;

Λοιπόν, καμιά ιδέα?

Καλημέρα.. 2014..

Καλημέρα.. 2014..

Εύχομαι το έτος αυτό να φέρει υγεία υγεία και υγεία σε όλους.. Και ας έχουμε όλοι την φώτιση να κάνουμε τις μέρες μας ομορφότερες, καλύτερες και πιο παραγωγικές..

Με χαρά να σας ανακοινώσω ότι σχεδόν όλοι οι στόχοι μου για το 2013 απέτυχαν και έτσι έχω μια ολοκαίνουργια χρονιά μπροστά μου για να πραγματοποιήσω αυτούς και άλλους τόσους!!!

Αγαπημένα αν και .. ανέκδοτα.. 2013, ευχαριστώ!

Το 2013 ξεκίνησε με χαρά, ευτυχία και πολλές προσδοκίες.. Είχε πολλά να εκπληρώσει, είχε πολλά ανοιχτά μέτωπα που μας άφησε το υπέροχο 2012 και πολλές αλλαγές..

Το ξέραμε όμως με σιγουριά ότι οι αλλαγές αυτές θα ήταν για καλό..

Έτσι ξεκίνησες.. δίπλα στο ψηλότερο κτήριο του κόσμου με απίθανα πυροτεχνήματα..

Μας έφερες τη πρώτη ζεστή αγκαλιά..

Το Φεβρουάριο μας έστειλες στο δροσερό αλλά μαγικό Σταβάνγκερ..

Αλλά ένα μήνα αργότερα, μας εκπλήρωσες και το όνειρό μου για ένα ταξίδι στο Παρίσι..

Μας άφησες να ονειρευτούμε ξανά σε ελληνικά μέρη, μυρίζοντας την ελληνική άνοιξη.. Μια ακόμα μετακόμιση..

Μάιος.. μα τι γλυκός που είναι ο μήνας αυτός.. μας στέλνεις για τα πρώτα μεζεδάκια δίπλα στη θάλασσα.. μας κάνεις και ένα ακόμα δώρο, που ο Ιούνιος μας το παίρνει…

τα έπιπλα μας είναι αυτά που ονειρευτήκαμε κάποτε στο Ντουμπάι και ναι μπορούν να έρθουν στο σπίτι μας.. η χαρά μας μεγάλη!

Μας φέρνει όμως μια γλυκιά βάφτιση της μικρής μας Μαρίας..

Και ύστερα… ραστώνη καλοκαιρινή.. μας χαρίζεις όμορφες διακοπές σε δυο όμορφα νησιά..

Αύγουστος.. έρχεται με πολύ διάθεση να τελειώσουν ακόμα κάποιες εκκρεμότητες του σπιτιού.. Μια συρταριέρα αλλάζει χρώμα..  αλλά κάπου εκεί στη καλοκαιρινή «θαλπωρή» μας, κάπου τον Αύγουστο σε ένα διάλειμμα μας, ο Α. πρέπει να ταξιδέψει άμεσα…

Φεύγει και το σπίτι κενό… έτσι μπαίνει αλλά και φεύγει ο Σεπτέμβριος.. που όμως δεν ξεχνά να στολίσει με λουλούδια το σπίτι μας.. δώρο γενεθλίων!!!

Η αναμονή μεγάλη..

Ο Οκτώβριος σε φέρνει εδώ ξανά.. χαρμόσυνες καμπάνες χτυπούν στη καρδιά μου.. αλλαπριν απο αυτό, πρέπει να πάω Αμπερντίν.. μια εκπαίδευση με περιμένει...

Έρχεται ο Α. και την επομένη καταφθάνουν και τα έπιπλα μας.. το σπίτι γεμάτο.. απ’ όλες τις απόψεις..  

Και μετά ο Νοέμβριος σε ξανά ταξιδεύει στη Κορέα αυτή τη φορά..

Καλή ευκαιρία να ετοιμάσω κάποιες εκπλήξεις και να κοιτάξω λίγο και τη Σ..

Ο Δεκέμβρης είναι εδώ και σε φέρνει μαζί με τον άγιο Βασίλη στη καρδιά μου, αλλά πριν χορτάσω αγκαλιές να σου που ξανά φεύγεις..

Προλάβαμε όμως να πάμε μέχρι το Πήλιο, να συνατήσουμε φίλους και να δούμε και τη γιαγιά μου μετά από καιρό...

Είμαι σίγουρη όμως ότι κάπου τον Ιανουάριο ο Άγιος Βασίλης θα μου δώσει λίγο καθυστερημένα το πιο γλυκό δώρο απ.. όλα. Με το καλό να έρθεις 2014..  έχεις και εσύ πολύ μεγάλο ανταγωνισμό από τα προηγούμενα έτη.. σε περιμένουμε με πολύ αγάπη!!!!

Εύχομαι μια υπέροχη χρονιά για όλο τον κόσμο, με όλα τα καλά που κουβαλάει ο νέος χρόνος και όλες τις παλιές πληγές που τώρα κλείνουν με τη νέα χρονιά!!

Υγεία πάνω απ’ όλα και τα υπόλοιπα μπορούμε όλοι να τα δημιουργήσουμε αρκεί να σπαταλούμε το χρόνο μας όχι σκεφτόμενοι όσα δεν έχουμε αλλά πολεμώντας για να τα κατακτήσουμε!!

Τα αγιοβασιλιάτικα φιλιά μου!

Σταυρούλα

  

Ένα τραπέζι από σεμινάριο..(my art de la table)..

Ένα τραπέζι από σεμινάριο..(my art de la table)..
 Πριν από λίγες μέρες είχα την χαρά να συμμετέχω σε ένα σεμινάριο για το στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού.. Το σεμινάριο έγινε σε γνωστό κατάστημα από την Άννα ΜαρίαΜπαρού..Εκεί έμαθα κάποια πράγματα, διαφώνησα με άλλα και τελικά όμως πήρα πολλές καλές ιδέες για τις μέρες που έρχονται.. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά από πέντε μέρες έκανα ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι για τους κουμπάρους, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη έμπνευση από το σεμινάριο αυτό..Κάποια tips που μας έδωσε, όπως το ότι στρώνουμε το τραπέζι από την προηγούμενη, αφήνουμε πάντα ένα μικρό δωράκι στους καλεσμένους μας, δεν θα μπορούσαν να με βρουν περισσότερο σύμφωνη.. Κάτι που με εντυπωσίασε και το ακολούθησα ήταν τα γνωστά σε όλους μας ginger bread cookies, τα οποία τα διακόσμησε φτιάχνοντας με ζαχαρόπαστα τα αρχικά των καλεσμένων.. Πραγματικά τους άρεσε πολύ η ιδέα και μάλιστα τα πήραν για να στολίσουν τα δέντρα τους..
Η δικιά της εκδοχή λοιπόν έχει κόκκινο και πράσινο… πολύ κόκκινο.. δεν έχει τραπεζομάντηλο και οι χαρτοπετσέτες διπλώνονται κάπως ακάστατα σαν λουλούδι πάνω στο πιάτο (οι υφασμάτινες μπαίνουν ανάμεσα στα πιάτα..)Η δικιά μου εκδοχή λοιπόν, έχει τραπεζομάντηλο ( το φοβάμαι το τραπέζάκι μας..άσε τόσο κόπο κάναμε για να το βρούμε), έχει κόκκινο (αλλά δεν κυριαρχεί), δεν έχει πράσινο και οι χαρτοπετσέτες μπαίνουν ανάμεσα στα πιάτα, ενώ η λινή πετσέτα απλώνεται περίτεχνα (ελπίζω) μέσα στο πιάτο της σούπας.. Εδώ πρέπει να πω ότι γενικά ήμουν πολύ κατά της χαρτπετσέτας από τη στιγμή που υπάρχουν υφασμάτινες στο τραπέζι.. Η δικαιολογία όμως που μας είπε , ότι οι κυρίες ίσως αισθανθούν άβολα με το κραγιόν τους και τελικά δεν σκουπίζονται, ήταν αρκετή για να με πείσει!!Ιδού λοιπόν οι δυο εκδοχές..

Καλές γιορτές και καλά τραπεζώματα..

Τα φιλιά μου!!!!

Home Alone..

Τι να κάνεις άραγε όταν για ένα ακόμα μήνα βρίσκεσαι σε ένα άδειο σπίτι, σε ένα σπίτι που έχεις συνηθίσει να είναι γεμάτο..
Κάποιος θα πει είναι μια ευκαιρία.. να κάνεις κάποια πράγματα, να δεις κάποια θέματα που έχεις αφήσει πίσω, να τα πεις με μια φίλη πιο προσωπικά, να γυρίσεις και να μην κάνεις τίποτα, εξάλλου αυτό το χρειάζεσαι κάπου κάπου..
Τι συμβαίνει όμως αν αυτός ο μήνας, όπως και όλοι οι προηγούμενοι τώρα που το σκέφτομαι, τρέχουν και απαιτούν προσπάθεια.. προσπάθεια για να κατακτήσεις τα... πάντα. Πως χειρίζεσαι τα πράγματα όταν ένω είσαι μόνη σου συμβαίνουν θέματα που ακόμα και δυο δεν μπορουν να διαχειριστούν.. Πράγματα που κανονικά απαιτούν την αγκαλιά του.. όχι ότι μπορεί να βοηθήσει κάπως, απλά μπορεί σίγουρα να με χαλαρώσει και να με κάνει να χαμογελάσω..


ΥΠΟΜΟΝΗ.. αυτο κάνεις.. Σφίγγεις για ακόμα μια φορά τα δόντια, και προσπαθεις να χαμογελάσεις, εξάλλου δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου..

Υ.ΓΕυχαριστώ πάρα πολύ για όλα σας τα μηνύματα και όλες σας τις ιδέες στην προηγούμενη ανάρτηση μου!!

Οι δυσκολίες έιναι για τους ανθρώπους εξάλλου

Τόσα πολλά..

Την τελευταία φορά που τα είπαμε, έλεγα πόσο πολύ τρέχω και δεν προλαβαίνω.. πέρασε αρκετός καιρός από τότε και μπορώ να πω ότι μόνο τις τελευταίες δυο μέρες (μέσα στο τελευταίο έτος..) κάθησα και είπα να απολαύσω ένα βιβλίο, ένα καφέ, λίγο χρόνο με μένα.. Από τότε που άρχισε η μετακόμιση μας, έχουμε και οι δυο αποκοπεί απο φίλους και γνωστούς και έχουμε αφιερωθεί στο σπίτι μας.. Τι θα κάνουμε εδώ, από που θα πάρουμε αυτό, τι θα βάλουμε εκεί.. με αυτά και με εκείνα πέρασε ο χρόνος.. κύλησε και έστειλε τον Α. στην Σιγκαπούρη αυτή τη φορά , όπου μετά από 10 μέρες παραμονής, πήρε το καινούργιο μας τρυπάνι και πέρασε τον Ινδικό ωκεανό για να βρεθεί μετά από 23 μέρες ταξιδιού στο Cape town...
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, τα γενέθλια μου ήρθαν και μαζί τους έφεραν ένα σωρό καλούδια σταλμένα από τον Α. και μια αφιέρωση που δυστυχώς έχασα αλλά για καλή μου τύχη βρέθηκε ένα πουλάκι και μου την επανέλαβε (τυχαία ο άντρας της φίλης μου άκουσε τον Α από τον ινδικό ωκεανό να λέει χρόνια πολλά στη γυναίκα του τη Σ...) 
Εντωμεταξύ εδώ εγώ φρόντιζα να προχωράω το σπίτι  μας για να έρθει και να χαρεί με τις αλλαγές.. οπότε συνέχιζα τις διάφορες εξορμήσεις στα μαγαζιά.. Η χάρη μου έφτασε και στο Αμπερντίν, στη Σκωτία.. όπου βρέθηκα για να κάνω αυτό..

Μέσα σε όλα ένα θεματάκι ακριβώς πριν φύγω δεν ήξερα αν θαμου επέτρεπε να πάω στο  training αυτό.. Η αγωνία μεγάλη γιατί εκτος των άλλων έπρεπε να βρέθω για 4 ώρες μέσα στο νερό σε προσομοιωτή ελικοπτέρου που βουλιάζει και τελικα αναποδογυρίζει.. το άγχος μεγάλο και η πρόκληση επίσης.. ευτυχώς όλα πήγαν καλά.. βρέθηκα στο Aμπερντίν, έκανα το training, και έκανα και τα ψώνια μου για το .. σπίτι βεβαίως βεβαίως.. και γύρισα σώα..
Μετά από λίγες μέρες και έχοντας ξεπεράσει το σοκ το ελικοπτέρου, ο Α. γύρισε στη βάση μας..και μαζί του γύρισε και το χαμόγελο στο σπίτι μας.. Οι φωνές μας και τα γέλια μας γεμίζουν τους χώρους, ακόμα και τους πιο "άδειους" από άλλες υπάρξεις χώρους..
Τα επίπλά μας ήρθαν μια μέρα μετα τον Α. λοιπον και κατόπιν ξεκίνησε ο γολγοθάς της αναζήτησης χαλιού (για τον οποίο θα ήθελα να παραθέσω φωτογραφίες και να ανοίξω ένα γκάλοπ..)..
Το σπίτι μας ντύθηκε, ετοιμάστηκε και σαν μια καλοσιδερωμένη οικοδέσποινα πλεον, περιμένει τους μουσαφίρηδες να έρθουν...;
 Τι λέτε λοιπόν??

Εσείς τι λέτε λοιπόν για το γαλαζοποτιρκουάζ χρώμα του χαλιού μας??

Υ.Γ.. μην ξεχνάτε ότι σας περιμένω στο instagram..
Υ.Γ2.. Θα τα λέμε πιο συχνά ελπίζω!!!

Τα φιλιά μου,
Σταυρούλα..

Η βάφτιση μας

.. Πέρασε πολύς καιρός.. και η υπόσχεση ξενάγησης δεν κρατήθηκε.. Τα έπιπλα δεν παρελήφθησαν ακόμα και η εδώ και ένα μήνα μοναξία μου με έκανε να επικεντρωθώ σε άλλα πράγματα για να ετοιμάσω το έδαφος για κάποιες εκλπηξούλες για την μέρα που η μοναξιά μου και η μοναξιά του θα αποτελούν παρελθόν.. (σε 2 μιση εβδομάδες περίπου..)
Πέρασε και το καλοκάρι και μαζί με αυτό πέρασαν και καποίες όμορφες στιγμές.. μια βάφτηση.. αλλά και οι διακοπές μας !!
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως..

Η βάφτιση

Πρόερχομαι από μια οικογένεια με πολλά ξαδέρφια στην ίδια πάνω κάτω ηλικία και με τους ίδιους αναπαργωγικούς .. ρυθμούς!!
Απότελεσμα αυτού είναι 3 βαφτίσεις τους τελευταίους 3 μήνες.. Μια από αυτές ήταν και της ανηψιάς μου.. (Βέβαια και τα υπόλοιπα παιδάκια ανήψακια μου θεωρούνται αλλά από την αδερφή μου έχω μόνο ένα.. μέχρι στιγμής!!)..
Η Μαρια μας λοιπόν βαφτίστηκε τον Ιούνιο.. και τα προσκλήτηρια και οι μπομπονίερες ήταν handmade από την αδερφούλα μου...

Να την λοιπόν στην αγκαλιά της μανούλας της..

Αλλά και τα βαφτιστικά της..

Δεν βάζω άλλες για να μην αποκαλύψω περισσότερο την φατσούλα της.. (δεν έχω πάρει και έγκριση!).. αλλά πραγματικά κάποιες είναι πολύ όμορφες.. σαν διαφήμιση για παιδικά ρουχαλάκια.. το μοντέλο μας έκανε την χάρη!!
Καλοφώτιστη να είσαι Μαρία μου.. σε αγαπάμε πολύ!!

Επανέρχομαι με νέα διακοπών αλλά και της μοναξιάς..

Σας φιλώ
Σταυρούλα  

Καλό μήνα.. και κάτι από Ν..

Καλό μας μήνα με το δεξί!! Μήνας διακοπών για τους περισσότερους.. να περάσετε όλοι τέλεια!!
Πρώτη μέρα από τη φωτογραφική πρόκληση που αυτό το μήνα θα προσπαθήσω να ακολουθήσω με ένα εναλλακτικό τρόπο.. δείχνοντας κάτι διαφορετικό για το πως μπορούμε να διακοσμήσουμε το σπίτι μας..Η πρώτη μέρα λοιπόν σας καλωσορίζει στο σπιτικό μου.. ξεκινώντας από την είσοδο μας ... και κάτι από Ν.. Το πατάκι μας.. Eμπνευσμένο από το επίθετο του Α. (αλήθεια εσείς έχετε πάρει το επίθετο του συζύγου, διότι εμένα ούτε που με ρωτήσαν.. και στο Ντουμπάι με κοιτούσαν καλά καλά που είχα διαφορετικό επίθετο από τον Α.)
Το βρήκα σε ένα μαγαζί στο Ντουμπάι όταν έτρεχα να προλάβω να αγοράσω όλα όσα πίστευα ότι δεν θα μπορέσω να βρώ στην Ελλάδα.. και έκανα καλά... ίσως έπρεπε να πάρω και άλλα μικροπράγματα, αλλά έτσι πως τρέχαμε να πακετάρουμε κάθετι που έμπαινε στην κούτα περνούσε από ... λογοκρισία για το τι χρειζόμαστε και τι όχι, όποτε κρατήθηκα!

Η είσοδος στο σπίτι μας ήταν από τα πρώτα που πήραν την τελική τους μορφή όταν μετακομίσαμε..Γνώριζα πολύ καλά τι ήθελα να μπει καθώς το έιχα επιλέξει ήδη από την Νορβηγία.. Διαμορφώθηκε γρήγορα γιατί θέλαμε να ξεκινήσουμε από κάπου και γιατί θέλαμε όποιος βρεθεί έξω από την πόρτα μας να αισθανθεί αμέσως επρόσδεκτος.. Τα όσα σας αναλύω θα σας τα δείξω αργότερα μέσα στο μήνα!! ;)
Κοπιάστε πιρικαλώ!!!

Προς το παρόν σας φιλώ,
Σταυρούλα!

Τα νέα μας...

Ένας μήνας του καλοκαιριού τελειώνει.. ο μήνας των διακοπών μας για φέτος, που ήρθαν και έφυγαν σαν νεράκι...αλλά και ο μήνας της επετείου μας..
αν και δεν θέλω να γκρινιάζω.. είχε κάποιες δυσκολίες αυτός ο μήνας τις οποίες δεν θέλω καν να σκέφτομαι.. τις θυμάμαι σαν να ανήκουν μακριά.. σε ένα καλοκαίρι μια περασμένης χρονιάς.. σαν μια δυσκολία που φαντάζει περασμένη και ξεπερασμένη.. δεν της επιτρέπω άλλωστε να καταλαμβάβει χρόνο από το παρόν μου!

αυτόν τον μήνα σας σκέφτόμουν πολύ και ήθελα πολύ να γράψω και να εξυμνήσω την αγάπη... αυτή που σε πηγαίνει μακριά.. ξέρετε σε αυτές τις διακοπές ένιωσα όσο ποτέ άλλωτε την ευλογία του να έχεις τον ανθρωπό σου, διότι περί ευλογίας πρόκειται

και εύχομαι μέσα από τα βάθη της ψυχής μου σε όλους όσους αναζητούν ένα σύντροφο να τον βρούν και να περνάν καλά μαζί παρεούλα!!!

Οι διακοπές μας ήταν όμορφες και αναζωγονητικές, μετά από τόσες μετακομίσεις και αλλαγές χαλαρώσαμε λιγάκι!

Πήγαμε στη Σκόπελο, αλλά και λίγο στην Σκιάθo.

Την Σκόπελο όπου περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος των διακοπώμ μας, την λατρέψαμε από την πρώτη στιγμή... Το πράσινο και η δροσιά της ήταν βάλσαμο στις πληγές του Ντουμπάι..(που το θυμήθηκα τώρα και αυτό!).

Τα πράσινα νερά της δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο... και η πυκνή βλάστηση της σου θυμίζει άλλα μέρη.. τροπικά!!

Τις φωτογραφίες αυτές τις τράβηξα με το κινητό.. Η θέλησή μου να κάνω οπωσδήποτε σήμερα μια ανάρτηση δεν μου αφήνει χώρο και χρόνο να τις επεξεργαστώ... έχω πολλά και θέλω να τα μοιραστώ και ας μην είναι οι φωτογραφίες μου τέλειες..  η ψυχή μου λαχταρά να σας δώσει μια εικόνα..

τα λέμε αύριο ..

Σας φιλώ 

Σταυρούλα 

Μια μικρή ελληνική απογοήτευση...

Πρώτα απόλα θα ήθελα να σας ευχαρστήσω πάρα πολύ για τις τόσο θερμές ευχές σας, τα τόσο γλυκά σας λόγια και την όμορφη παρέα σας!
Διαπιστώνω ότι η καθημερινότητα με έχει πάρει από το χέρι και με οδηγεί σε όμορφα μεν μονοπάτια αλλά και στην απουσία μου δε από εδώ!
Αυτό εχει σαν αποτέλεσμα να κάθομαι για να σας γράψω και να μην ξέρω τι να πω, όχι επειδή δεν έχω κάτι να πω αλλά επειδή δεν ξέρω τι να πρωτοπω..  Κάπως έτσι το μπλόγκ έχει μείνει με τα χειμωνιάτικα του...
Είπα σήμερα όμως να σας πάω ένα ταξιδάκι.. λίγο πιο μακριά αυτή την φορά.. πολύ πιο μακριά για την ακρίβεια! Πέρα από τα όρια του Ατλαντικού ωκεανού για να συναντήσουμε την πενέμορφη Βραζιλία... μια χώρα παρεξηγημένη.. και τόσο όμορφη που οι φωτογραφίες την αδικούν! Μπορεί να μην έκανα εγώ αυτό το ταξίδι αλλά ο Α. φρόντισε να με πάρει μαζί του και να με ξεναγήσει εκεί που η ζωή έχει δυο όψεις και δυο ταχύτητες.. και όταν λέμε δυο ταχύτητες δεν εννοούμε τις δικές μας δυο ταχύτητες (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού)..
Πριν φύγει για το επαγγελματικό αυτό ταξίδι όλοι στην εταιρεία μας είχαν πέσει πάνω του.. να μην περπατάς μόνος του λέγανε, να μην έχεις μαζί σου ρολόι, βέρα, κινητό.. τα λεφτά σου να τα χωρίζεις σε δυο τσέπες και να κρατάς πάντα ένα απόθεμα στην ... κάλτσα.. εμένα με έχουν κλέψει τόσες φορές έλεγε ο ένας, εμένα τόσες ο άλλος, ο τρίτος του έλεγε να δώσει ότι του ζητήσουν και δεν θα του κάνουν κακό!
Με αυτά και με εκείνα έφυγε ο άνθρωπος με μισή καρδιά!
Σίγουρα δεν περίμενε αυτό που συνάντησε... μια χώρα καταπράσινη... ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ, με πλατιά πεζοδρόμια, με ποδηλατόδρομους, με ρόλλερς... με παραλίες όπως η ΙΠΑΝΕΜΑ (όπου και έμεινε) καθώς και την Κοπα Καμπάνα, που είναι τόσο οργανωμένες, τόσο καθαρές...με 5 γήπεδα βόλλευ σε μια παραλία ενος χιλιομέτρου.. με κόσμο περιποιημένο και πεντακάθαρο.. με απίστευτο εργασιακό περιβάλλον (παρότι είναι η ίδια εταιρεία με την εδώ...), με μασέρ που έρχεται και σου κάνει μασάζ δυο φορές την εβδομάδα στη δουλειά (αυτό ίσχυε και στη Νορβηγία θα σας πω..), με πρωινό για όλους (όπως και στη Νορβηγία).. ο κόσμος είχε κάθε λόγο να πηγαίνει στη δουλειά τραγουδώντας..

Σίγουρα κάπου πιο πέρα λίγο πιο μακριά υπήρχε και η άλλη ταχύτητα, στις διάσημες φαβέλες.. όπου το γκέτο είναι δυνατό και δύσκολα μπαίνεις χωρίς συνοδεία.. αυτό δεν το είδε όμως και έτσι δεν στέκομαι εκεί!!
Εκεί που θα σταθώ όμως είναι στις υποδομές της χώρας μας.. μιας χώρας που ενώ έχει όλες τις προδιαγραφές για να είναι καταπληκτική.. δυστυχώς δεν έιναι.. και ας έχουμε αυτή την ψευδαίσθηση.. και ας λέμε όλη την ώρα για τον ήλιο μας και για τη θάλασσα μας, και ας θεωρούμε τους εαυτούς μας μέρος μιας αναπτυγμένης Ευρώπης, δεν έχουμε τις υποδομές για να πιστεύουμε κάτι τέτοιο, όταν για να περπατήσω στην Κηφισίας (οπού θεωρείται ένας από τους "αναπτυγμένους" μας δρόμους ) πρέπει εκτός από τα ζικ ζακ που θα κάνω για να αποφύγω τα παρκαρισμένα στο πεζοδρόνιο, να σκοντάψω τουλάχιστον 3 φορές για να διανύσω μια απόσταση διακοσίων μέτρων!
Ας αναλογιστούμε πως θα θέλαμε να έχουμε στην χώρα μας και ας μην θεωρούμε πολυτέλεια ενα ποδηλατόδρομο που ακόμα και σε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες αποτελεί must..
Αντε σας στεναχώρησα μου φαίνετια και δεν το ήθελα καθόλου!
Φιλάκια
Σταυρούλα

Happy birthday dear!!!

Είναι απο τις φορές που θέλω να κοιτάξω πίσω κ να θυμηθώ ποσά μπορούν να χωρέσουν μεσα σε ενα χρόνο .. Γενέθλια του everyday happy home βλέπετε κ είπα να κοιτάξω πίσω .. Οχι για στεναχωρηθω ούτε για να μελαγχολησω απλα να θυμηθώ κ θυμίσω κ σε σας !!! Οταν ξεκίνησα το μπλογκ μου είχα θέσει κάποιους στόχους που πραγματοποιήθηκαν χωρίς να το καταλάβω ούτε κ εγω!! Αρχικός κ βασικός μου στόχος ήταν να ... μάθω να χρησιμοποιώ την φωτογραφικη μου μηχανή .. Έτσι άρχισα το photo a day κάπως έτσι

έμαθα το pic monkey, έφτιαξα λογαριασμό στο Instagram κ για να παίρνω ιδέες έκανα λογαριασμό κ στο Pinterest ..

Έμαθα πως να όμορφαινω το μπλογκ μου κ ξεκίνησα δειλά δειλά να βγάζω φωτογραφίες .. Οπου κ αν πήγαινα ήμουν ένας τουρίστας στο μέρος που μένω .. 

Ετσι ξεναγηθηκαμε στο Ντουμπαι,

 

πήγαμε στους δρόμους του μέρα νύχτα, με συννεφιά και με βροχή

 
πήγαμε για το  θρυλικό brunch ,

 

είδαμε γιορτές, ραμαζανι, δείπνο ευχαριστιων , 

φτιάξαμε μια ιστοριούλα εδώ,

 κάναμε χριστουγεννιατικες ευχές ,

 

πήγαμε σε οάσεις και στην έρημο..

 

 πήγαμε στα γειτονικά εμιρατα , 

τελειωσαμε μια κουβερτουλα,

 

ενα κασκόλ , 

είδαμε κάποια τιπς μετακόμισης

εδώ , 

μετακομισαμε, ξανά μετακομισαμε, ξανά μανα μετακομισαμε κ πάλι πίσω ... Πήγαμε βόρεια, 

πήγαμε κεντρικά

 

αλλά και ανατολικά

 

 κ τελικα βρήκαμε στόχο ... Την Ελλάδα μας !!!

 

 Μπορω να πω οτι δεν περίμενα κ ούτε που ήξερα τι με περίμενε ... 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον υπέροχο χρόνο που μοιράστηκα μαζί σας και για όλα τα ωραία που με διδάξατε...

Τα θερμότερα φιλιά μου!

Σταυρούλα