Thursday, November 21, 2013

Home Alone..

Τι να κάνεις άραγε όταν για ένα ακόμα μήνα βρίσκεσαι σε ένα άδειο σπίτι, σε ένα σπίτι που έχεις συνηθίσει να είναι γεμάτο..
Κάποιος θα πει είναι μια ευκαιρία.. να κάνεις κάποια πράγματα, να δεις κάποια θέματα που έχεις αφήσει πίσω, να τα πεις με μια φίλη πιο προσωπικά, να γυρίσεις και να μην κάνεις τίποτα, εξάλλου αυτό το χρειάζεσαι κάπου κάπου..
Τι συμβαίνει όμως αν αυτός ο μήνας, όπως και όλοι οι προηγούμενοι τώρα που το σκέφτομαι, τρέχουν και απαιτούν προσπάθεια.. προσπάθεια για να κατακτήσεις τα... πάντα. Πως χειρίζεσαι τα πράγματα όταν ένω είσαι μόνη σου συμβαίνουν θέματα που ακόμα και δυο δεν μπορουν να διαχειριστούν.. Πράγματα που κανονικά απαιτούν την αγκαλιά του.. όχι ότι μπορεί να βοηθήσει κάπως, απλά μπορεί σίγουρα να με χαλαρώσει και να με κάνει να χαμογελάσω..


ΥΠΟΜΟΝΗ.. αυτο κάνεις.. Σφίγγεις για ακόμα μια φορά τα δόντια, και προσπαθεις να χαμογελάσεις, εξάλλου δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου..

Υ.ΓΕυχαριστώ πάρα πολύ για όλα σας τα μηνύματα και όλες σας τις ιδέες στην προηγούμενη ανάρτηση μου!!

Οι δυσκολίες έιναι για τους ανθρώπους εξάλλου

2 comments:

evonita said...

Δύσκολο να είναι μακρυά ο αγαπημένος σου ειδικά όταν έχεις ανάγκη την αγκαλιά του, τη συμπαράσταση. Ελπίζω όλα να ξεπεραστούν, επίσης ο καλός σου να επιστρέψει σύντομα. Φιλάκια!

___ said...

Σταυρουλάκι γλυκό,
ελπίζω να είσαι καλά πια, χωρίς δυσκολία & ανάγκη για περισσότερες υπομονές.
Μας λείπεις.
Καλά Χριστούγεννα να έχετε.
Φιλια!