Monday, December 30, 2013

Αγαπημένα αν και .. ανέκδοτα.. 2013, ευχαριστώ!

Το 2013 ξεκίνησε με χαρά, ευτυχία και πολλές προσδοκίες.. Είχε πολλά να εκπληρώσει, είχε πολλά ανοιχτά μέτωπα που μας άφησε το υπέροχο 2012 και πολλές αλλαγές..
Το ξέραμε όμως με σιγουριά ότι οι αλλαγές αυτές θα ήταν για καλό..
Έτσι ξεκίνησες.. δίπλα στο ψηλότερο κτήριο του κόσμου με απίθανα πυροτεχνήματα..
Μας έφερες τη πρώτη ζεστή αγκαλιά..



Το Φεβρουάριο μας έστειλες στο δροσερό αλλά μαγικό Σταβάνγκερ..







Αλλά ένα μήνα αργότερα, μας εκπλήρωσες και το όνειρό μου για ένα ταξίδι στο Παρίσι..




Μας άφησες να ονειρευτούμε ξανά σε ελληνικά μέρη, μυρίζοντας την ελληνική άνοιξη.. Μια ακόμα μετακόμιση..



Μάιος.. μα τι γλυκός που είναι ο μήνας αυτός.. μας στέλνεις για τα πρώτα μεζεδάκια δίπλα στη θάλασσα.. μας κάνεις και ένα ακόμα δώρο, που ο Ιούνιος μας το παίρνει…


τα έπιπλα μας είναι αυτά που ονειρευτήκαμε κάποτε στο Ντουμπάι και ναι μπορούν να έρθουν στο σπίτι μας.. η χαρά μας μεγάλη!

Μας φέρνει όμως μια γλυκιά βάφτιση της μικρής μας Μαρίας..



Και ύστερα… ραστώνη καλοκαιρινή.. μας χαρίζεις όμορφες διακοπές σε δυο όμορφα νησιά..



Αύγουστος.. έρχεται με πολύ διάθεση να τελειώσουν ακόμα κάποιες εκκρεμότητες του σπιτιού.. Μια συρταριέρα αλλάζει χρώμα..  αλλά κάπου εκεί στη καλοκαιρινή «θαλπωρή» μας, κάπου τον Αύγουστο σε ένα διάλειμμα μας, ο Α. πρέπει να ταξιδέψει άμεσα…



Φεύγει και το σπίτι κενό… έτσι μπαίνει αλλά και φεύγει ο Σεπτέμβριος.. που όμως δεν ξεχνά να στολίσει με λουλούδια το σπίτι μας.. δώρο γενεθλίων!!!

Η αναμονή μεγάλη..

Ο Οκτώβριος σε φέρνει εδώ ξανά.. χαρμόσυνες καμπάνες χτυπούν στη καρδιά μου.. αλλαπριν απο αυτό, πρέπει να πάω Αμπερντίν.. μια εκπαίδευση με περιμένει...



Έρχεται ο Α. και την επομένη καταφθάνουν και τα έπιπλα μας.. το σπίτι γεμάτο.. απ’ όλες τις απόψεις..  

Και μετά ο Νοέμβριος σε ξανά ταξιδεύει στη Κορέα αυτή τη φορά..
Καλή ευκαιρία να ετοιμάσω κάποιες εκπλήξεις και να κοιτάξω λίγο και τη Σ..



Ο Δεκέμβρης είναι εδώ και σε φέρνει μαζί με τον άγιο Βασίλη στη καρδιά μου, αλλά πριν χορτάσω αγκαλιές να σου που ξανά φεύγεις..


Προλάβαμε όμως να πάμε μέχρι το Πήλιο, να συνατήσουμε φίλους και να δούμε και τη γιαγιά μου μετά από καιρό...

Είμαι σίγουρη όμως ότι κάπου τον Ιανουάριο ο Άγιος Βασίλης θα μου δώσει λίγο καθυστερημένα το πιο γλυκό δώρο απ.. όλα. Με το καλό να έρθεις 2014..  έχεις και εσύ πολύ μεγάλο ανταγωνισμό από τα προηγούμενα έτη.. σε περιμένουμε με πολύ αγάπη!!!!


Εύχομαι μια υπέροχη χρονιά για όλο τον κόσμο, με όλα τα καλά που κουβαλάει ο νέος χρόνος και όλες τις παλιές πληγές που τώρα κλείνουν με τη νέα χρονιά!!
Υγεία πάνω απ’ όλα και τα υπόλοιπα μπορούμε όλοι να τα δημιουργήσουμε αρκεί να σπαταλούμε το χρόνο μας όχι σκεφτόμενοι όσα δεν έχουμε αλλά πολεμώντας για να τα κατακτήσουμε!!

Τα αγιοβασιλιάτικα φιλιά μου!
Σταυρούλα

  

Friday, December 20, 2013

Ένα τραπέζι από σεμινάριο..(my art de la table)..

Ένα τραπέζι από σεμινάριο..(my art de la table)..
 Πριν από λίγες μέρες είχα την χαρά να συμμετέχω σε ένα σεμινάριο για το στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού.. Το σεμινάριο έγινε σε γνωστό κατάστημα από την Άννα ΜαρίαΜπαρού..Εκεί έμαθα κάποια πράγματα, διαφώνησα με άλλα και τελικά όμως πήρα πολλές καλές ιδέες για τις μέρες που έρχονται.. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά από πέντε μέρες έκανα ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι για τους κουμπάρους, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη έμπνευση από το σεμινάριο αυτό..Κάποια tips που μας έδωσε, όπως το ότι στρώνουμε το τραπέζι από την προηγούμενη, αφήνουμε πάντα ένα μικρό δωράκι στους καλεσμένους μας, δεν θα μπορούσαν να με βρουν περισσότερο σύμφωνη.. Κάτι που με εντυπωσίασε και το ακολούθησα ήταν τα γνωστά σε όλους μας ginger bread cookies, τα οποία τα διακόσμησε φτιάχνοντας με ζαχαρόπαστα τα αρχικά των καλεσμένων.. Πραγματικά τους άρεσε πολύ η ιδέα και μάλιστα τα πήραν για να στολίσουν τα δέντρα τους..
Η δικιά της εκδοχή λοιπόν έχει κόκκινο και πράσινο… πολύ κόκκινο.. δεν έχει τραπεζομάντηλο και οι χαρτοπετσέτες διπλώνονται κάπως ακάστατα σαν λουλούδι πάνω στο πιάτο (οι υφασμάτινες μπαίνουν ανάμεσα στα πιάτα..)Η δικιά μου εκδοχή λοιπόν, έχει τραπεζομάντηλο ( το φοβάμαι το τραπέζάκι μας..άσε τόσο κόπο κάναμε για να το βρούμε), έχει κόκκινο (αλλά δεν κυριαρχεί), δεν έχει πράσινο και οι χαρτοπετσέτες μπαίνουν ανάμεσα στα πιάτα, ενώ η λινή πετσέτα απλώνεται περίτεχνα (ελπίζω) μέσα στο πιάτο της σούπας.. Εδώ πρέπει να πω ότι γενικά ήμουν πολύ κατά της χαρτπετσέτας από τη στιγμή που υπάρχουν υφασμάτινες στο τραπέζι.. Η δικαιολογία όμως που μας είπε , ότι οι κυρίες ίσως αισθανθούν άβολα με το κραγιόν τους και τελικά δεν σκουπίζονται, ήταν αρκετή για να με πείσει!!Ιδού λοιπόν οι δυο εκδοχές..








Καλές γιορτές και καλά τραπεζώματα..

Τα φιλιά μου!!!!