Wednesday, March 13, 2013

Όλοι έχουμε τις δύσκολες στιγμές μας.. αλλά στο τέλος χαμογελάμε!!

και δεν θέλω να σταθώ παρά πάνω και να πω πολλά παρά μόνο ότι όλοι έχουμε κάποιες εβδομάδες που έρχονται τα γεγονοτα και σε πλακώνουν, που νιώθεις ότι αλλάζει η κοσμοθεωρία σου, που πολύ κοντινοί σου άνθρωποι δείχνουν κατά λάθος ένα άλλο πρόσωπο.. το πραγματικό τους ίσως.. και που μετά από πολύ στεναχώρια καταλαβαίνεις και συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι καιρό τώρα μακριά σου και ας τους νόμιζες κοντά σου.. τα πράγματα έχουν αλλάξει, έχεις νιώσει διαφορετικά πλέον και ως φυσικό επακόλουθο έχεις επικεντρωθεί σε άλλα πιο σοβαρά για εσένα.. ενδεχομένως έχεις αλλάξει.. μπορεί να έχεις προχωρήσει πιο κάτω στην επόμενη στροφή της ζωής σου και νόμιζες ότι έχεις δίπλα σου και σε αυτή την στροφή και άλλους.. φίλους.. αλλά κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι όχι δεν είναι πλάι σου είναι πιο πίσω.. εσύ τους ήθελες διπλά σου αλλά είναι πίσω σου γιατί εκείνοι διαλέγουν να είναι εκεί και να μιλούν από εκεί ...!!

ΣΟΚΆΡΕΣΑΙ και προχωράς γιατί έτσι έχεις αποφασίσει να κάνεις από καιρό.. απλά κοντοστέκεσαι για λίγο και προχωράς!



Αυτό εν ολίγοις.. για την μικρή ανάπαυλα μου.. κοντοστάθηκα για λίγο... δίπλα στη λίμνη, είδα τους κύκνους..

χάζεψα την φύση, ένιωσα το κρύο αλλά προχώρησα, γιατί ήθελα να δω και την πλατεία..και εκεί ανταμείφθηκα για την περιέργεια μου...
Προχώρησα λοιπόν και ας δούμε τι κρύβεται πιο κάτω...
Σας φιλώ,
Σταυρούλα


25 comments:

mommyinhappiness said...

Έτσι πρέπει να κάνουμε τελικά όλοι: μετά τις δυσκολίες να κοντοστεκόμαστε και να τις αναλύουμε, να τις κατανοούμε, αλλά να μην κολλάμε σε αυτές, να αλλάζουμε σελίδα και να προχωράμε...

myStickland said...

Αχ,Σταυρούλα!!!
Πικρή η προδοσία!!!
Λυπάμαι για αυτο που μοιράστηκες μαζι μου!!!!
Μα το κείμενο σου ειναι γεμάτο απο Ελπιδα!!!
Ας προχωρήσουμε λοιπόν!!!
Κρατώ τα λόγια σου και ελπίζω η περιέργεια μου για το τι πρόκειται να συναντήσω παρακάτω να μου βγει σε καλό!!!
Φιλάκια πολλά:):):)

Unknown said...

Αυτό ειναι το πιο σημαντικό, να χαμογελάμε στο τέλος! Οι άνθρωποι γύρω μας πολλές φορές είναι τόσο φορτωμένοι με τα δικά τους, τοσο αποροφημένοι στον εαυτό τους και περιμένουν μόνο να πάρουν. Δεν πειράζει,ακόμα κι αυτό (το να δίνεις χωρις να παίρνεις)σου κάνει καλό!

...INA said...

Καλημέρα, καλώς σε βρήκα! Νομίζω καταλαβαίνω τι θες να πεις με τους ανθρώπους που μένουν πίσω. Άλλοτε μένουν εκείνοι, άλλοτε τους αφήνουμε εμείς, δεν έχει και τόση σημασία! Σου εύχομαι πιο κάτω να κρύβονται υπέροχες εκπλήξεις!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι said...

Έτσι είναι η ζωή! Συνέχισε να προχωράς και θα βρεθούν κάποιοι άλλοι δίπλα σου!
kathy by anthomeli

Momma's daily life said...

εγω θελω μονο να σε κανω μια αγκαλιτσα και να σου ευχηθω να ειναι ολα περαστικα και αγυριστα!
επισης σε περιμενει βραβειακι:
http://talibanoulla.blogspot.gr/2013/03/blog-post_13.html

Claire D. T said...

Μέσα στην ζωή είναι όλα κοπέλα μου δυστυχώς.. Το ότι εμείς φερόμαστε καλά σε κάποιους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι θα μας φερθούν με τον ίδιο τρόπο.. Αυτό που έχει σημασία είναι να το ξεπερνάμε και να δίνουμε σημασία σ'αυτούς που το αξίζουν :)

Φιλάκια πολλά
http://notebookofclaire.blogspot.gr/

Memaria said...

Δύσκολο πάντα, αλλά προχωράς όπως λες κι εσύ..
Στέκεσαι μόνο για να θαυμάσεις τις ομορφιές σαν αυτές στις φωτογραφίες σου!..φιλιά!

DIMI said...

Αφήνης ότι άσχημο πίσω σου Σταυρούλα,καί προχωράς γιά άλλα καλύτερα!!Ωραίες οι φωτογραφίες σου,όμορφα τοπία καί μερη!!Φιλιά!

vivi ka said...

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι από τις καλές στιγμές μας όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Επειδή όμως "ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς" προχωράμε μπροστά!!!
Οι φωτογραφίες σου με ξεσηκώνουν!! Νορβηγία δεν είχα ποτέ στα πλάνα μου! Μμμμμ...λες; :))
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!! Φιλάκια πολλά!

___ said...

Τί καλά να προχωράς!
Είναι το πιο σημαντικό. Καλή δύναμη κοριτσάκι!

Unknown said...

εμ...ο θεούλης για αυτό τον λόγο μας έβαλε τα μάτια μπροστά,και όχι πίσω από το πρόσωπο-)))
Προχώρα Σταυρουλάκι,είμαι μαζί σου!!!
Καταπληκτικές οι εικόνες σου!!!!
Πολλά φιλιά-)

Unknown said...

Εχει μεγάλη δυσκολία αλλα ναι αυτο πρέπει να κάνουμε!!

Unknown said...

Έχω κάτι καλο πιο κάτω.. Το ετοίμαζω !!

Unknown said...

Μεγάλη αλήθεια !!!

Unknown said...

Καλώς βρεθήκαμε !! Ολο κ κάτι καλο σε περιμένει οταν παίρνεις βαθιά ανάσα κ προχωρας !!

Unknown said...

Σίγουρα ισχύει αυτο αλλα τα αισθήματα σου για τους φίλους σου θα είναι εκεί ακόμα κ οταν εκείνοι δεν θα είναι

Unknown said...

Αγκαλιτσα κ σε σένα μάχη μου!! Εγω ζεστάθηκα ήδη !

Unknown said...

.... Έχεις δίκιο!!

Unknown said...

Στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο όμορφα αλλα η φωτογραφία δεν μπορει να πει πολλα...

Demi Mist said...

Τα λόγια σου είναι σα να διαβάζω τις σκέψεις μου. Δυστυχώς!
Ελπίζω να έχεις δίπλα σου μόνο ανθρώπους που το αξίζουν.
Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες!

evonita said...

Πολύ σωστά λες Σταυρουλίτσα, προχωράμε και όποιος μας αγαπά μένει δίπλα μας, τους υπόλοιπους τους τρώει η σκόνη! :) Το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα και είναι πικρό.. Κρατάμε μόνο τις όμορφες αναμνήσεις και βαδίζουμε μπροστά.. Ταξιδεύουμε με εικόνες, με όνειρα, με ελπίδες!! φιλάκια πολλά!! (και μένα μου έλειψες πολύ και τα υπόλοιπα κορίτσια!!)

Dimitra•Counting SΜiLES said...

Το καλό είναι ότι τους ανακάλυψες έστω και αργά γλυκούλα μου. Χαίρομαι που το παίρνεις έτσι και προχωράς μπροστά. Είναι στενάχωρο αλλά σε καπνει πιό δυνατή!!!
Πανέμορφες φωτογραφιές!!

Lyriel Bee said...

Α ρε Σταυρουλάκι μου, νομίζω σε νιώθω απολυτα.. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι έχει συμβεί ακριβώς, αλλά έζησα και ζω κάτι παρόμοιο με φίλη παιδική, αδερφική.. και γενικά, όταν αποφασίζεις να κάνεις στη ζωή βήματα μπροστά, τότε συνήθως κάποιοι μένουν πίσω.. είτε επειδή έτσι συνβαίνει, είτε επειδή το διαλέγουν, είτε επειδή μερικές φορές δυστυχώς φθονούν ...
Ελπίζω να έχεις τη δύναμη να αφήσεις το παρελθόν και να ζήσεις στο τώρα.
Φιλάκια Σταυρουλάκι μου!

Katerina V *Pause blog* said...

Αχ Σταυρούλα μου, ελπίζω να το προσπεράσεις γρήγορα και να συναντάς ανθρώπους που θα στέκονται δίπλα σου, όπως και εσύ σε εκείνους..
Αυτά που περιγράφεις,τα έχω ζήσει πολλές φορές και πάντα αναρωτιόμουν πως γίνεται να την πατάω έτσι κάθε φορά; Συμφωνώ με την Lyriel στο γιατί κάποιοι μένουν πίσω..
Να συνεχίσεις με χαμόγελο καλή μου!